Uzun bir aradan sonra herkese merhaba!
Son zamanlarda burayı ihmal ettim. Zaman derken nereden baksanız tam bir yıl olmuş buraya bir şeyler yazmayalı.
Hayat siz planlar yaparken başınıza gelenlerle değişip, şekilleniyor. Ben de bu değişimin verdiği şekli aldım ve keyif aldığım şeyleri daha az yapar oldum.

Günün sekiz saatini işi vermenin ötesine geçtim ve bu giderek normalleşiyor. Çok çalışıyorum. Çok emek veriyorum. “Ne kadar mutluyum diye kendime sorduğumda” koca bir HİÇ yanıtı veriyorum.

“Bu aralar o kadar çok ne yapıyorum”, “niçin yaşıyorum ve neden yapıyorum” sorularını kendime sorar oldum ki, ben de sayısını unuttum. Dijital reklam ajansında çalışıyorum. Büyük paralar kazanmıyorum. Büyük işler yapmaya çalışıyorum.
Son zamanlarda başlayan reklamcılık anlayışından mutlu değilim. Siz aylarca kafa patlatın. Bir kampanya çalışın. Milyon takipçisi olan insandan daha az kazanın. Hatta sizin kazandığınız toplam parayı o, bir fotoğraf ile alsın. İnternetin gücüne evetim. Peki emek?
Emek kısmına geldiğimizde bu kelimenin bu sektörde çok değersiz olduğunu daha sık fark ediyorum. Aslında sadece benim sektörümde değil, sanatın her alanında bu emek kelimesi harcanıyor. Herkes sizi Instagram’da kaç takipçin var diyerek yargılıyor. Kaç kişi beğendi, kaç yorum geldi. Fotoğrafın ne kadar güzel. Hep bu soralar ile alınan eğitimler, öğrenilen bilgiler, harcanan emekler çöp oluyor. Artık bilginin faydasından çok, görsel gösterişe önem veriliyor. Herkes kendini gösterme, beğendirme çabasında.

Bilmiyorum siz de benim gibi mi düşünüyorsunuz?
Bu işte gerçekten bir yanlış yok mu?